درباره درمان صرع
بیشتر افراد مبتلا به صرع در مورد درمان صرع نگران هستند و غالبا سوال می پرسند که برای صرع درمانی وجود دارد یا درمان بیماری صرع ممکن است ؟ آیا راهی برای درمان قطعی صرع وجود دارد ؟
صرع ، نوعی بیماری مزمن مغزی است که باعث ایجاد تشنج‌های مکرر و غیرقابل تشخیص می‌شود و به عبارت دیگر تشنج ، حمله و بروز ناگهانی فعالیت های الکتریکی در مغز است.
نشانه های بیماری صرع
به طور کلی فعالیت های غیر طبیعی سلول های مغزی ، منجر به بروز بیماری صرع می شوند ، در نتیجه تشنج ناشی از صرع ؛ کلیه فرآیندهای هماهنگی مغز را تحت الشعاع قرار می دهد و می تواند علائم ذیل را به دنبال داشته باشد :
- فقدان سطح آگاهی و هوشیاری
- حالات روانی
- تکلم مقطع ( بریده بریده ) و نامفهوم
- حرکات سریع و غیر قابل کنترل در نواحی دست ها و پاها
- احساس گنگ بودن و گیجی ، البته به صورت گذرا و موقت
اگرچه تشنج ، انواع مختلفی دارد ؛ اما به طور کلی در اغلب موارد ، افراد مبتلا به بیماری صرع هر بار که دچار تشنج می شوند با نوع یکسانی از آن روبرو می شوند و علائم این بیماری تقریبا در هر دوره بروز تشنج ، شبیه به سایر دوره ها است.
آیا درمان قطعی برای بیماری صرع وجود دارد ؟
درمان صحیح و مناسب نقش مهمی در بهبود وضعیت بیمار ایفاء می‌کند و کیفیت زندگی اش را به شکل قابل توجهی تحت تأثیر قرار می‌دهد.
درمان زودهنگام آن به متخصص مغز و اعصاب بهترین دکتر برای درمان صرع بسیار اهمیت دارد چون مانع از بروز آسیب‌های حاد مغزی ناشی از تشنج‌های طولانی مدت و کنترل نشده و مرگ بی دلیل و ناگهانی در بیمار خواهد شد.
بیشتر افراد مبتلا به صرع قادرند این بیماری را مدیریت کنند. باید توجه داشت که روند مدیریت و درمان صرع تا حد زیادی به شیوه‌ی پاسخ گویی او به درمان و شدت علائم بیماری بستگی دارد.
تحقیقات مختلف برای درمان صرع هم‌چنان در جریان است.
به‌طورکلی ، تشنج ها به کمک دارودرمانی مهار می‌شوند و قابل کنترل هستند.
انواع تشنج
پزشکان با توجه به نحوه شروع فعالیت های غیرطبیعی مغز ، تشنج را به دو نوع تقسیم بندی می کنند که عبارتند از :
- تشنج های کانونی یا غیر منتشر
- تشنج های عمومی یا منتشر
در ادامه به شرح توضیحات مرتبط با هر یک از انواع تشنج خواهیم پرداخت.
تشنج های کانونی یا غیر منتشر
هرگاه تشنج ناشی از فعالیت غیرطبیعی مغز ، فقط یک نقطه از مغز را درگیر کند ، می گویند تشنج کانونی رخ داده است.
تشنج کانونی ، خود به دو دسته ذیل طبقه بندی می شود :
- تشنج کانونی ساده : در این نوع از تشنج ، فرد دچار فقدان سطح هوشیاری نمی شود و تنها ممکن است حواس وی دچار تغییر شده یا این که در مشاهده تصاویر ، شنیدن صداها ، حس کردن مزه ها ، استشمام بو و مسائلی از این دست با اختلال مواجه گردد.
افزون بر موارد مذکور ، تشنج کانونی ساده ممکن است سبب پرش ناخواسته اندام بدن ( تیک ) گردد یا این که فرد را با علائمی همچون سرگیجه و مشاهده نورهای خیره کننده مواجه سازد.
- تشنج کانونی Dyscognitive : این نوع از تشنج ؛ برای یک بازه زمانی ، سبب فقدان سطح هوشیاری می شود و حرکات بدون هدف ، بی دلیل و خیره کننده اعم از راه رفتن به صورت مدور ، چرخش دست ها ، بلع بی دلیل و غیره را به دنبال دارد.
تشنج های عمومی یا منتشر
تشنج های منتشر در تمام سطح مغز انتشار می یابند و کلیه نقاط مغز را درگیر می کنند. این نوع از تشنج ، تحت عنوان بیماری صرع منتشر نیز شناخته می شود.
به طور کلی بیماری صرع منتشر ، خود به ۶ دسته تقسیم می گردد :
- تشنج غایب : منجر به افت سطح هوشیاری البته به میزان اندک می شود.
- تشنج تونیک : به سفت شدن عضلات بدن بخصوص در نواحی پاها و بازوها می انجامد و در نتیجه موجب عدم تعادل و افتادن فرد می شود.
- تشنج کلونیک : سبب ایجاد حرکات پرشی در عضلات بویژه در نواحی دست ها ، صورت و گردن می شود.
- تشنج میوکلونیک : منجر به تنش های پرشی موقت و ناگهانی در اندام هایی همچون دست ها و پاها می شود.
- تشنج آتونیک : از دست رفتن کنترل عضلات را در پی دارد و منجر به افتادن ناگهانی می گردد.
- تشنج تونیک – کلونیک : با فقدان هوشیاری ، لرزش بدن ، سفتی عضلات و گاز گرفتن زبان و در برخی موارد عدم کنترل مثانه همراه است.
راه های درمان صرع
- داروهای ضد صرع : داروهای بیماری صرع از تعداد تشنج ها می کاهد و در بعضی افراد کاملا آن ها را از بین می برد. این داروها درصورتی اثرگذار خواهند بود که دقیقا مطابق تجویز متخصص مغز و اعصاب استفاده شود.
- محرک امواج عصبی : این وسیله زیر پوست سینه قرار می گیرد و با تحریک اعصاب گردنی از تشنج جلوگیری خواهد کرد.
- رژیم کتوژنیک : این رژیم غذایی حاوی چربی زیاد و کربوهیدرات اندک است و برای کسانی که از درمان های دیگر نتیجه مثبتی دریافت نمی‌کنند بسیار مؤثر می باشد.
- جراحی مغز : بخشی از مغز که موجب تشنج است، برداشته یا اصلاح می‌شود.
جراحی مغزی به کاهش و توقف تشنج ها کمک می کند و به این صورت است که ناحیه ای از مغز که موجب ایجاد تشنج است ، برداشته می شود.
زمانی که ناحیه مسئول در ایجاد تشنج ها در مغز بزرگ و حیاتی باشد، جراح مسیر عصب را با ایجاد برش‌هایی در مغز دچار وقفه می کند. این عمل از گسترش تشنج به سایر نواحی مغز جلوگیری می نماید.
