صرع
صرع یک اختلال سیستم عصبی مرکزی است که در آن فعالیت سلول عصبی در مغز از هم گسیخته و مختل می شود و باعث حمله یا دوره هایی از رفتارها و احساسات غیرعادی و گاهی از دست دادن هوشیاری خواهد شد.
نشانه بیماری
علائم حمله صرع متفاوت است. برخی بیماران برای چند ثانیه خیره می شوند درحالیکه دیگران بارها و بارها دست ها یا پاهایشان را به شدت حرکت می دهند. تنها داشتن یک حمله به این معنا نیست که شما به صرع مبتلا هستید. حداقل دو حمله بی دلیل برای تایید صرع نیاز است.
از علائم شایع می توان گیجی موقتی، نگاه خیره، حرکات تند و سریع غیرقابل کنترل در بازوها و پاها و از دست دادن هوشیاری یا آگاهی می باشد.
علت ایجاد بیماری صرع
در نیمی از مبتلایان، علت قابل شناسایی نمی بشد. در بقیه بیماران، این وضعیت به عوامل مختلفی بستگی دارد.
- تاثیر ژنتیکی
- ضربه وارد شدن به سر
- بیماری‌های مغزی مانند تومورهای مغزی یا سکته‌ها
- بیماری‌های عفونیمانند مننژیت، ایدز و انسفالیت ویروسی
- صدمات پیش از تولد مانند عفونت در مادر، تغذیه نامناسب یا کمبود اکسیژن
- اختلالات تکاملی مانند اوتیسم و نوروفیبروماتوز
عوارض صرع
افتادن ممکن است به سر شما صدمه وارد کند یا دچار شکستگی استخوان شوید.
در حین شنا یا حمام کردن دچار غرق شدگی شوید، زیرا ممکن است در آب دچار حمله شوید.
حمله ای که بتواند باعث از دست دادن هوشیاری یا کنترل فرد شود، ممکن است مشغول رانندگی یا کار با وسیله‌ای باشید.
صرع در طول بارداری خطرات زیادی برای مادر و کودک ایجاد می‌کند و بعضی داروهای ضد صرع هم خطر نواقص مادرزادی را بیشتر می‌کنند.
اگر شما مبتلا به اپی لپسی هستید و تصمیم به باردار شدن دارید، با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید و در مورد برنامه خود به وی اطلاع دهید و برنامه‌ریزی درستی برای بارداری داشته باشید.
احتمال فرد مبتلا در اثرعدم تطابق با این شرایط یا حتی در اثر عوارض جانبی داروها دچار مشکلات سایکولوژیکی خصوصا افسردگی، اضطراب و در بعضی موارد، خودکشی شود.
افراد مبتلا به صرع در معرض خطر پایین مرگ ناگهانی غیر قابل توضیح هم قرار دارند که علت آن نامشخص می باشد.
پزشکان معمولا درمان را با دارو شروع می کنند. اگر داروها موثر واقع نشوند، جراحی یا درمان های دیگر انجام خواهد شد.
چه افرادی مستعد ابتلا به بیماری صرع می باشند ؟
بر اساس آمارهای به دست آمده از گزارشات انجام شده ، می توان اذعان نمود که کودکان تازه متولد شده بیش از سایرین در معرض ابتلا به بیماری صرع می باشند.
لازم به ذکر که آمار ابتلا به این بیماری تا سن ۱۰ سالگی با کاهش مواجه شده و بعد از ۵۵ سالگی ، رو به افزایش می گذارد.
اهمیت نقش وراثت در ابتلا به بیماری صرع را نمی توان نادیده گرفت ، چرا که در صورت ابتلای هر یک از خویشاوندان درجه یک به این بیماری ، احتمال ابتلا به آن نیز در فرد تشدید خواهد شد.
نکته قابل توجه این است که بیماری صرع حالت واگیر نداشته و قابل انتقال از فردی به فرد دیگر نخواهد بود.
انواع صرع
-
صرع کانونی :
هرگاه در اثرانجام فعالیت غیرعادی در بخشی از مغز ، تشنج رخ دهد این تشنج را تشنج کانونی یا غیرمنتشر می نامند.
گاها در این نوع از بیماری صرع ، ممکن است فرد هوشیاری خود را از دست ندهد.
در این مورد ، معمولا صرع با پرش های غیرارادی در نواحی دست و پا ، مور مور شدن و سرگیجه همراه می باشد.
صرع کانونی در برخی موارد نیز ممکن است با فقدان سطح هوشیاری فرد همراه باشد و فرد را دچار حرکاتی چون بلع ، جویدن ، چرخش دست و غیره نماید.
-
صرع عمومی :
صرع عمومی یا اصطلاحا صـرع منتشر ، تمامی مغز را فرا می گیرد.
این نوع از صرع به طور کلی ، با ۶ نوع تشنج همراه است که عبارتند از :
- تشنج غایب : با افت جزئی سطح هوشیاری همراه بوده و سبب ایجاد حرکات خیره کننده و خفیف در بیمار می شود.
- تشنج تونیک : سبب سفت شدن عضلات بدن بیمار می شود و در نتیجه موجب افتادن بیمار بر روی زمین خواهد شد.
- تشنج کلونیک : باعث ایجاد حرکات پرشی و ریتمیک در عضلات بیمار می شود و غالبا بر نواحی ای از بدن از جمله صورت ، دست ها و گردن تاثیرگذار است.
- تشنج میوکلونیک : منجر به ایجاد حرکات پرشی در نواحی دست و پا می شود.
- تشنج آتونیک : موجب شل شدن و عدم کنترل عضلات شده و سبب زمین خوردن بیمار به صورت ناگهانی خواهد شد.
- تشنج تونیک کلونیک : باعث فقدان سطح هوشیاری شده و با موارد زیر همراه خواهد بود :
- لرزش بدن
- گاز گرفتن زبان
- عدم کنترل مثانه
درمان صرع
به منظور درمان بیماری صـرع و همچنین کنترل حملات تشنج ، در ابتدا روش های دارویی بکار برده می شوند و در صورتی که از طریق درمان دارویی ، نتوان حملات تشنج را کنترل کرد ممکن است جهت کنترل این حملات ، جراحی های مختص مغز مورد استفاده قرار گیرند.
مقصود از بکارگیری درمان های دارویی ( داروهای ضد صـرع ) ، کاهش تعداد دفعات حملات تشنج یا قطع آن بدون ایجاد هر گونه عارضه جانبی و تهدید سلامت بیمار می باشد.
به طور کلی پزشک بر اساس موارد ذیل اقدام به انتخاب بهترین درمان دارویی می نماید :
- سن بیمار
- نوع جنسیت بیمار
- ابتلا به بیماری های احتمالی و مصرف برخی داروهای خاص
در خاتمه باید متذکر شد که بیماری صـرع ، نوعی بیماری قابل کنترل می باشد و ترس از این بیماری در میان افراد جامعه کاملا نا بجا می باشد.
در حالت کلی بیماری صرع و حملات ناشی از آن با اصلاح عادات زندگی و دریافت درمان مناسب ، قابل کنترل بوده و می توان با بکارگیری این موارد آسیب های ناشی از بیماری صـرع و حملات آن را کنترل نمود.
