ستون فقرات یکی از مهم ترین اجزاء بدن می باشد به همین علت تصمیم داریم در این مقاله توضیحاتی درباره آناتومی ستون فقرات و غیره بدهیم. در ابتدا بهتر است به متداول ترین افراد پاسخ دهیم که می پرسند ستون فقرات انسان چند مهره دارد ؟
ستون فقرات از روی هم قرار گرفتن ۳۳ استخوان که به آن مهره گفته می شود تشکیل شده است.
ستون فقرات هم از نخاع شوکی محافظت می کند و هم وزن سر و گردن و تنه را تحمل کرده و به آن ها و لگن اجازه حرکت کردن را می دهد.
پنج مهره به هم متصل شده از ۳۳ مهره تشکیل دهنده ستون فقرات مربوط به استخوان ساکروم یا خاجی ( بخشی از لگن ) می باشد.
چهار مهره دیگر نیز استخوان دنبالچه را به وجود می آورند.
ستون فقرات بدون در نظر گرفتن دنبالچه به چهار بخش تقسیم می شود که عبارتند از :
در بین مهره ها دیسک هایی قرار گرفته اند که نوعی حمایت کنند برای ستون فقرات محسوب می شوند.
بهتر است بدانید که مهره ها به وسیله دیسک ها از یکدیگر جدا شده و تنها بین دو مهره C1 و C2 دیسک وجود ندارد.
این دیسک های بین مهره ای بیضی شکل بوده و یک لایه پوشاننده خارجی سخت به نام آنولوس یا حلقه دارند که بخش نرم تری به نام هسته مرکزی را در برگرفته اند.
دیسک های بین مهره ای به عنوان کمک فنر برای استخوان های ستون فقرات عمل کرده و باعث خنثی شدن ضربات وارد شده به ستون فقرات می شود.
همچنین بهتر است بدانید که رباط های متصل شده به مهره های نقش حمایت کننده را در بر دارند.
۳۱ جفت عصب و ریشه نخاعی از نخاع منشعب شده اند که ۸ جفت عصب گردنی به نام های C1 تا C8 در هر سطح مهره ای از طناب نخاعی در ناحیه گردن خارج شده است.
بهتر است بدانید که در هر جفت این عصب ها یکی از سمت راست و دیگر از سمت چپ خارج می شود.
اولین ریشه عصب گردنی بالاتر از مهره C1 خارج می شود و دومین ریشه عصب گردنی بین مهره های C1 و C2 خارج می گردد و به این ترتیب باقی ریشه ها از مهره های تحتانی خارج می شوند.
ریشه عصبی مهره C8 بین مهره C7 و T1 ( مهره توراسیک یا سینه ای ) خارج می گردد.
عصب های توراسیک ۱۲ جفت به نام T1 تا T12 هستند، ریشه عصبی T1 بین مهره های T1 و T2 خارج می شود.
عصب های کمری نیز ۵ جفت بوده که با L1 تا L5 نام گذاری شده اند و عصب L1 بین دو مهره L1 و L2 خارج می شود.
عصب های خاجی یا ساکرال نیز ۵ جفت بوده و S1 تا S5 نام دارند و ریشه عصبی از بین مهره های S1 و S2 خارج شده است.
همچنین بهتر است بدانید که یک جفت عصب کوکسیژیال یا دنبالچه ای Co1 در ناحیه دنبالچه وجود دارد.
ایمپالس های عصبی در طول طناب نخاعی از طریق دستگاه عصبی به سوی مغز یا از سوی مغز به یک محل خاص دیگر در بدن حرکت می کند.
PNS یا دستگاه عصبی محیطی سیستم بسیار پیچیده ای از عصب ها می باشد که از ریشه های عصبی نخاعی منشعب شده اند.
این عصب ها خارج از کانال نخاعی به اندام های فوقانی مانند بازوها ، دست ها و انگشتان ، اندام های تحتانی مانند شاق پاها ، پاها و انگشتان ، عضلات تنه و سایر ارگان های بدن حرکت می کنند.
بهتر است بدانید که طناب نخاعی امتدادی از سیستم عصبی مرکزی می باشد که شامل نخاع و مغز می شود.
طناب نخاعی در پایین ساقه مغز و از ناحیه ای به نام بصل النخاع آغاز می شود و در کمر به تدریج باریک شده و مخروط انتهایی را ایجاد می نماید و در آن بخش به پایان م رسد.
از نظر کالبدشناسی ، طناب نخاعی از بالاترین نقطه استخوان گردن یا بهتر است بگوییم از اولین مهره گردن به نام مهره C1 شروع شده و تا سطح بالاترین مهره کمری به نام مهره L1 ادامه دارد.
مهره L1 بالاترین استخوان یا مهره در کمر می باشد که دقیقا در زیر قفسه سینه قرار گرفته است.
طول طناب نخاعی حدود ۴۵ سانتی متر یا ۱۸ اینچ می باشد و شکل نسبتا استوانه ای دارد.
بخش های سیروکال ( گردنی ) و لومبار ( کمری ) دو نطقه برجسته طناب نخاعی را ایجاد می نماید و یک بافت همبند به رشته انتهایی یا فیلوم ترمینال از مخروط انتهایی شروع شده و تا لگن ادامه می یابد.
در انتهای طناب نخاعی ، ناحیه ( دم اسب ) قرار دارد که از مجموعه ای از عصب ها تشکیل شده که نامش از عبارت ” cauda equina ” به معنای دم اسب گرفته شده است.
مایع مغزی نخاعی ، طناب نخاعی را در بر گرفته است که آن نیز از سه لایه محافظ به نام مننژ یا پرده های مغزی ( سخت شامه ، عنکبوتیه و نرم شامه ) محافظت می شود.
عارضه ای به نام از کار افتادگی موقت عضلات صورت ، فلج بل گفته می…
فوبیا نوعی اختلال اضطرابی است که با ترس شدید و غیرمنطقی از یک شی ،…