میاستنی

میاستنی

میاستنی یک بیماری خود ایمن است ، به این صورت که سیستم ایمنی بدن شروع به ساختن آنتی بادی کرده و موجب تخریب ارگان های بدن خواهد شد. این بیماری به صورت ضعف و احساس خستگی در عضلات چشم ، صورت ، حلق ، حنجره و سایر اندام ها و عضلات بدن ظاهر می شود و ممکن است در هر سنی بروز دهد.

علت بروز بیماری میاستنی

هنوز علت دقیق بروز این بیماری مشخص نیست، اما میاستنی مادرزادی ریشه ژنتیک دارد ولی ازدواج های فامیلی احتمال بروز میاستنی گراویس که خود ایمن است را افزایش می دهد. شیوع این بیماری در خانم ها ۲ تا ۵/۲ برابر آقایان می باشد.

علائم ناشی از میاستنی

1. ضعف اندام های فوقانی و تحتانی
2. به هم خوردن حالت طبیعی چهره
3. اختلال در تنفس به دلیل ضعف در ماهیچه های تنفسی
4. ضعف ماهیچه های صورت ، گلو و گردن که موجب اختلال در بلع و تکلم خواهد شد.
5. ضعف عضلانی و احساس خستگی مداوم ، بارز ترین علامت میاستنی می باشد. این ضعف با فعالیت بیشتر و با استراحت کمتر می شود.
6. اختلالات بینایی از قبیل دو بینی و افتادگی پلک ، در ۶۰ درصد افراد مبتلا به میاستنی مشاهده می شود.

آیا بیماری میاستنی درمان دارد ؟

خوشبختانه امروزه این بیماری قابل کنترل می باشد و روش های متعددی به منظور کنترل و کاهش ضعف عضلانی وجود دارد:

• تیمکتومی ( Thymectomy ) : در این روش با هدف کاهش علائم بیماری و ایجاد تعادل میان انتقال پیام های عصبی ، غده تیموس برداشته می شود.
• دارو های مهار کننده کولین استراز : این دارو ها به منظور بهبود انتقال پیام های عصبی و افزایش قدرت عضلانی تجویز می شود.
• دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی : این دارو ها با سرکوب تولید آنتی بادی های غیر طبیعی ، باعث بهبود و تقویت قوای عضلانی می شوند.
• پلاسمافرز : در این روش پس از جداسازی آنتی بادی های غیر طبیعی در پلاسما از خون ، پلاسمای بهتری جایگزین خواهد شد.